کد مطلب:210162 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:445

بقعه ابراهیم
تنها فرزندی كه در مدینه نصیب رسول خدا (صلی الله علیه وآله) شد، ابراهیم بود كه از مادری با نام ماریه قبطیه به دنیا آمد. این زن توسط حاكم مصر به رسم هدیه برای رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرستاده شد. ابراهیم در ذیحجه سال هشتم هجرت چشم به دنیا گشود و با تولد او موجی از شادی و سرور مدینه را فراگرفت. محل تولد وی، مكانی بود با نام مشربه ام ابراهیم



[ صفحه 342]



كه جای آن هنوز در مدینه مشخص است و تا این اواخر، بنایی نیز در آنجا وجود داشت.

ابراهیم پس از آن كه شانزده یا هیجده ماه از عمرش گذشت، از دنیا رفت و رسول خدا (صلی الله علیه وآله) را در غم فقدان خود سخت اندوهگین كرد. ابراهیم به توصیه پیامبر (صلی الله علیه وآله) در كنار عثمان بن مظعون، كه یاری فداكار و مورد علاقه رسول خدا (صلی الله علیه وآله) بود، دفن شد.

قبر ابراهیم به دلیل محل زیارتی بودن آن، مورد توجه اصحاب و تابعین بود و بعدها كه برای برخی از قبور، بقعه ساخته شد، برای ابراهیم نیز بقعه ای بنا گردید.

سید جعفر مدنی (م 1317) نوشته است كه قبر سه خواهر وی، زینب، رقیه و ام كلثوم نیز در كنار او داخل یك بقعه بوده است. [1] این در حالی است كه اكنون، محل دیگری به عنوان مقبره بنات النبی (صلی الله علیه وآله) مشخص شده است. [2] البته مؤلف یاد شده، خود نیز در باره آن سخنش اظهار تردید كرده و اشاره دارد كه در زمان او قبه بنات النبی جدا از قبه ابراهیم است. همو افزوده است كه قبر عثمان بن مظعون نیز باید در همانجا; یعنی كنار قبر ابراهیم زیارت شود. همچنین گفته شده كه قبر عبدالله بن مسعود، خنیس بن حذافه و اسعدبن زراره نیز در همان حوالی است. [3] .


[1] نزهة الناظرين، ص 277.

[2] بنگريد به نقشه بقيع.

[3] نكـ: ترغيب اهل المودة و الوفاء، ص 95.